Bij het rooien van aardappelen gebruikt men voor het scheiden van stenen en kluiten voornamelijk mechanische scheidingssystemen. Deze zijn naar rendement toe beperkt en vormen, vooral bij meerrijige machines, een bottleneck op het rendement van de rooier. Door de combinatie van een geperforeerde opvoerbodem en langs onder doorstromende lucht kon voor het eerst een pneumatisch […]
Bij het rooien van aardappelen gebruikt men voor het scheiden van stenen en kluiten voornamelijk mechanische scheidingssystemen. Deze zijn naar rendement toe beperkt en vormen, vooral bij meerrijige machines, een bottleneck op het rendement van de rooier.
Door de combinatie van een geperforeerde opvoerbodem en langs onder doorstromende lucht kon voor het eerst een pneumatisch scheidingssysteem voor oogstmachines gerealiseerd worden. Een systeem waarbij de richting van de gewasstroom en het debiet van de rooier zonder beperkingen behouden bleef. Tijdens de passage door het scheidingsgedeelte bevinden de knollen zich in een soort ‘zweeftoestand’ boven de trillende toevoerbodem terwijl de zware stenen en kluiten naar onder ‘zinken’ en via een sluis met verdelingen naar een afvoerband geleid worden. De kwaliteit en het rendement van het scheiden kunnen geregeld worden door te spelen met de luchthoeveelheid, de neiging en de frequentie van de toevoerbodem. Dit alles kan vanuit de tractor traploos worden aangepast aan de omstandigheden van het gewas. Behalve het hoger rendement van de totale rooier moet er nu ook minder manueel nazorgwerk gebeuren en is het rooien op stenige bodem of een grond met veel kluiten geen probleem.