Het akkerbouwbedrijf van Bernard Stenuit en zijn zoon François-Xavier legt al jaren de focus op aardappelen, tarwe, suikerbieten, cichorei, maïs en vlas. Het ouderlijk bedrijf is gevestigd in Arquennes, maar zowat twee jaar geleden bood zich de gelegenheid aan om een tweede bedrijf over te nemen in het Waals-Brabantse Grez-Doiceau, ongeveer 40 kilometer verderop. Het […]
Het akkerbouwbedrijf van Bernard Stenuit en zijn zoon François-Xavier legt al jaren de focus op aardappelen, tarwe, suikerbieten, cichorei, maïs en vlas. Het ouderlijk bedrijf is gevestigd in Arquennes, maar zowat twee jaar geleden bood zich de gelegenheid aan om een tweede bedrijf over te nemen in het Waals-Brabantse Grez-Doiceau, ongeveer 40 kilometer verderop. Het areaal groeide aanzienlijk en een goede planning is dus noodzakelijk om alles in goede banen te leiden. We hebben François-Xavier half mei ontmoet, toen de laatste aardappelen juist gepoot waren.
Op vlak van werkorganisatie zorgen de aardappelen voor het leeuwendeel, zowel wat de tijd als wat de stress aangaat. François- Xavier vervolgt: ‘Naast onze eigen grond huren we ook nog land bij in seizoenspacht voor de aardappelteelt. Mijn vader begon met deze teelt in 2000 en de aardappelen hebben er echt voor gezorgd dat ons bedrijf door de jaren heen aanzienlijk is kunnen groeien. Om zo efficiënt mogelijk te kunnen werken, poten en rooien we meestal 24 uur per dag, in twee ploegen. Een goede planning is dan noodzakelijk, maar het geeft ons wel de kans om in optimale omstandigheden te kunnen werken. Gelukkig kan ik het bewaarproces met mijn smartphone op de voet volgen. Dat is heel belangrijk als we op het veld bezig zijn, zeker omdat je twee locaties vanop afstand kan volgen. Door de jaren heen passen we meer en meer niet-kerende bodemtechnieken toe. Ik merk dat we daardoor kunnen genieten van een betere bodemstructuur en dat we ook voldoende vochtigheid in de bodem kunnen houden in het voorjaar, wat dit jaar zeker een belangrijke troef is gebleken.’
Op de nieuwe locatie in Grez-Doiceau worden de aardappelen in een frigoruimte gestockeerd. François-Xavier: ‘Bij het inschuren worden de aardappelen rechtstreeks in palloxen geladen en vervolgens in de frigoruimte gestapeld. Het laat ons toe om kwaliteitsvolle aardappelen te bewaren tot laat in het seizoen.
Drukplekken worden zoveel mogelijk vermeden en mocht een pallox toch bewaarproblemen vertonen, dan kunnen we deze snel en eenvoudig uit de frigoruimte halen zonder de rest aan te tasten. We mikken vooral op een late levering.’ Tot half mei hadden onze akkerbouwers omzeggens geen aardappelen van de oogst 2021 verkocht. ‘In Seneffe worden de aardappelen in vrac bewaard. Meestal werken we met dezelfde afnemers, en op deze manier hebben we een vertrouwensrelatie opgebouwd.’
‘Omdat we hier in Grez-Doiceau enkel palloxen verhandelen, hebben we onlangs geïnvesteerd in twee heftrucks van Manitou.
Het zijn eenvoudige en betrouwbare machines. Ze zijn zeker een troef tijdens het rooien. We rijden dan meestal de klok rond en de inschuurlijn draait vervolgens ook continu door. Dan is het wel belangrijk dat iedereen met deze machines kan rijden. De heftrucks werken bijna uitsluitend tijdens het rooi- en uitschuurseizoen, maar we zouden wel niet zonder kunnen.’
Bij de familie Stenuit rijden ze al jaar en dag met Manitou- verreikers. François-Xavier: ‘Mijn vader kocht zijn eerste Manitou in 1999. Deze MLT 633 gaf voldoening en zo zijn we bij het merk gebleven. De goede naverkoopdienst van Gevagri, de plaatselijke dealer, heeft daar sterk toe bijgedragen. Vervolgens hebben we ook een 741 gehad, een 841, en tegenwoordig rijden we met de tweede en derde 841. Tussen de veranderingen door is er onze trouwe, oudere 523 die ingezet wordt als reservemachine of voor kleinere werkzaamheden. De verreikers draaien gemiddeld tussen 300 en 400 uren op jaarbasis en worden vooral gebruikt om pootgoed te laden in de pootmachines in het voorjaar en om de loodsen leeg te scheppen op het ouderlijk bedrijf in Arquennes. Ik ben vooral onder de indruk van de ergonomie van de joystick, de reactiesnelheid voor de opeenvolgende bedieningen en de uitbreekkracht. Wat het werkcomfort aangaat, ben ik vooral tevreden over de Easystep-toegang tot de cabine en de steeds betere geluidsdemping in de cabine ten opzichte van de vorige modellen. Als we de verreikers nodig hebben, draaien ze omzeggens dag en nacht en dan is een goede geluidsdemping geen overbodige luxe. Het rijcomfort op de baan is bijzonder goed en in ons geval is het zeker een meerwaarde gezien de afstand tussen de twee bedrijven. Vroeger waren de verreikers uitgerust met banden met een landbouwprofiel, maar sinds enkele jaren gebruiken we uitsluitend banden met een semi-industrieel profiel. Deze gaan veel langer mee. Bovendien moeten de verreikers bijna niet op het veld werken, waardoor zo’n profiel beter aangepast is. Ten slotte hebben we ook een automatisch smeersysteem laten opbouwen zodat onderhoudswerkzaamheden tot het minimum herleid worden en de machines een hogere inruilwaarde houden. Deze machines worden op zeven jaar afgeschreven zodat we met de tijd blijven evolueren en ook nog van een interessante restwaarde kunnen genieten.’
Bernard en François-Xavier Stenuit voeren de meeste werkzaamheden zelf uit, met de hulp van twee vaste werkkrachten. Tijdens de drukke poot- en rooiseizoenen komen enkele zelfstandigen nog een handje helpen waar nodig. François-Xavier: ‘Enkel het rooien van bieten en cichorei wordt uitbesteed aan een loonwerker, voor alle andere werkzaamheden beschikken we over de nodige machines. Naar de toekomst toe zouden we ons bedrijf nog verder op de kaart willen zetten, maar in onze regio is de toegang tot bijkomende grond vaak de belemmerende factor. Daarnaast ben ik van mening dat we moeten blijven inzetten op een lange bewaring van aardappelen tot juni-juli. Alleen daardoor kunnen we onze gebouwen optimaal afschrijven en verkopen als er minder druk op de verkoopmarkt zit. Met een bewaring in frigo’s moet het wel lukken, maar doordat steeds meer kiemremmers verboden worden, is het ook noodzakelijk om de risico’s goed in te schatten.’